Dziś mamy 28 lutego 2022r. Witam Was jak co poniedziałek na moim blogu 👋 Z racji na atak wojskowy rosji na Ukrainę postanowiłem dzisiejszy gadżetowy post opublikować, ale w dość okrojonej formie. Chyba każdemu z nas na dobre wyjdzie i naszej psychice jak choć na chwilę oderwiemy się od tych tragicznych wiadomości co dzieje się za naszą granicą 😥😭 Chyba każdy z nas chce POKOJU na całym świecie 💪
Dlatego też dziś chrzanić kolejne streszczenie mojego mini gadżetowego serialu oraz nowe komentarze. Jeżeli podobają się Wam moje gadżetowe posty na blogu to proszę Was bardzo gorąco o wsparcie finansowe SOS Wiosek Dziecięcych, które pomagają dzieciom na Ukrainie - więcej informacji i formularz do wpłaty znajdziecie pod tym linkiem - LINK z góry wielkie dzięki 💓
Miasto 44 - polski film wojenny w reżyserii Jana Komasy, którego premiera odbyła się 19 września 2014 roku. Przygotowania do filmu trwały blisko 8 lat, a po raz pierwszy informacje o projekcie pojawiły się 2 lata później. Twórcy, pragnąc obsadzić aktorów nieznanych dotąd szerszej publiczności, zorganizowali szereg castingów odbywających się od grudnia 2012 do marca 2013 w Suwałkach, Białymstoku, Lublinie, Krakowie, Wrocławiu i Warszawie. Na castingi zgłosiło się blisko 7 tys. chętnych. Realizację zdjęć do filmu rozpoczęto 11 maja 2013, na ul. Stalowej w Warszawie, a zakończono 21 sierpnia. Kinowa premiera filmu odbyła się 19 września 2014. Wcześniej, 30 lipca, film został zaprezentowany na Stadionie Narodowym przed 15-tysięczną widownią na największym na świecie ekranie sprowadzonym ze Stanów Zjednoczonych. Produkcja miała być w zamyśle pierwszym filmem fabularnym w całości poświęconym tematyce powstania warszawskiego od czasów Kanału w reżyserii Andrzeja Wajdy. Przy realizacji filmu wzięło udział ok. 3 tysięcy statystów. Twórcy filmu przed produkcją konsultowali jego scenariusz z weteranami powstania warszawskiego. Film opowiada historię Stefana Zawadzkiego (w tej roli Józef Pawłowski), młodego chłopaka, który po śmierci ojca postanawia dołączyć do powstania. Jak mówił jeszcze w sierpniu 2012 współautor scenariusza i reżyser Jan Komasa: Ten scenariusz to przede wszystkim uczuciowy trójkąt. Chłopak nazywa się Stefan, dziewczyny Kama i Biedronka. Obserwujemy, co się dzieje z nimi i z ich przyjaciółmi przy zgrupowaniu „Radosław”, które ruszyło z Woli, a potem przeszło przez miasto i skończyło działania na Czerniakowie.
Z obsady aktorskiej filmu "Miasto 44" posiadam autografy od:
Józef Pawłowski (Stefan Zawadzki, powstaniec), Zofia Wichłacz (Alicja "Biedronka" sanitariuszka), Antoni Królikowski (Beksa, powstaniec), Filip Gurłacz (Rogal), Michał Meyer ("Pająk"), Sebastian Fabijański ("Sagan"), Aleksandra Górska (starsza kobieta), Marcin Korcz (Karol z grupy "Barrego"), Katarzyna Sawczuk (zgwałcona dziewczyna), Krzysztof Stelmaszyk (ojciec "Biedronki"),
A w pierwszej paczce kurierskiej znalazłem:
- dwie koszulki L,
- czapka z daszkiem,
- dwie smyczki,
- pięć długopisów,
Druga przesyłka pochodzi od przyjaciela bloga Daniela.
Aleksandra Górska - polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna; profesor sztuk teatralnych (1991), reżyser, pedagog. Absolwentka wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie i wydziału reżyserskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Od 1981 wykładowca na tej ostatniej uczelni. Od 1987 dziekan Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Występowała w teatrach: Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1960-1964), im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1964-1970), oraz w teatrach warszawskich: Klasycznym (1970-1972), Studio (1972), Rozmaitości (1972-1983), Szwedzka 2/4 (1990-1992). W latach 1968-1970 pedagog PWST w Krakowie. W latach 1981-1987, 1993-1996, 2002-2008 prorektor PWST (Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza) w Warszawie, w latach 1987-1993, 1996-2002 dziekan Wydziału Aktorskiego uczelni. Męża, Andrzeja Szajewskiego, poznała podczas pracy w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach. Ma z nim dwóch synów (Tadeusz, ur. 1971 i Łukasz, ur. 1977).
Lech Dyblik - polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pieśniarz. W 1981 r. ukończył studia na PWST w Krakowie, uzyskując dyplom w 1983 r. W latach 1981-1987 był zatrudniony w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od 2010 gra postać złomiarza-filozofa Kazimierza Badury w serialu komediowym Świat według Kiepskich, w którym to wcześniej grał różne role epizodyczne. W 2011 roku wydał płytę pt. Bandycka dusza, zaś w 2012 Dwa brzegi. Pod koniec 2014 roku wystąpił w teledysku do piosenki Sławomira Zapały „Megiera” zaś dwa lata później w teledysku Arka Zawilińskiego do utworu PKS Song. Mieszka w Łodzi. Ma młodszego brata, Pawła, który wystąpił wraz z nim w 2010 w trzech odcinkach serialu Świat według Kiepskich.
W drugiej przesyłce było można znaleźć:
- dwa zdjęcia z autografami od: Aleksandra Górska i Lecha Dyblika,
Trzecia przesyłka jest od Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Muzeum Narodowe w Poznaniu - liczące 150 lat, należy do najstarszych, największych i najważniejszych muzeów w Polsce. Zbiory prezentowane są w pięciu muzeach poznańskich: Galerii Malarstwa i Rzeźby, Muzeum Sztuk Użytkowych, Muzeum Historii Miasta Poznania, Muzeum Instrumentów Muzycznych, Wielkopolskim Muzeum Wojskowym i Muzeum Etnograficznym oraz trzech wielkopolskich rezydencjach: Muzeum Pałacu w Rogalinie, Muzeum Zamku w Gołuchowie i Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. W samym sercu miasta znajdziemy okazały gmach z 1904 r., który wraz z nowym skrzydłem mieści wyśmienitą Galerię Malarstwa i Rzeźby. Prezentowane są w niej bogate zbiory sztuki polskiej od średniowiecza po wiek XX. Do najważniejszych należy kolekcja barokowych portretów trumiennych oraz dzieła polskich mistrzów, m.in. Jacka Malczewskiego, Stanisława Wyspiańskiego i Jana Matejki. Galerię warto też odwiedzić dla zbiorów malarstwa niderlandzkiego, holenderskiego i włoskiego oraz jedynego w Polsce zbioru malarstwa hiszpańskiego, którego perłami są arcydzieła Zurbarana i Ribery. Po więcej informacji na temat muzeum zapraszam do odwiedzenia strony internetowej oraz fanpage'a.
- torba z materiału,
- notes,
- długopis,
Czwarta osobista przesyłka pochodzi od przyjaciela bloga Karola, z którym to kilka tygodni temu wymieniliśmy się swoimi okazami w kolekcjach.
W czwartej osobistej przesyłce było:
- sześć przypinek PIN - od 4563 do 4568 w kolekcji !!!
Piąta przesyłka jest od przyjaciółki bloga Veroniki.
Ryszard Rynkowski - jest polskim piosenkarzem, kompozytorem, pianistą i aktorem. W latach 1978-1987 był wokalistą popularnego zespołu Vox, z kolei artystą solowym jest od 1987 roku. Jest autorem wielu ważnych dla polskiej muzyki utworów. urodził się w 1951 roku w Elblągu. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie w podstawowej szkole muzycznej. Następnie grał w zespołach amatorskich. W latach 1967-1970 uczył się w szkole średniej w Elblągu, gdzie prowadził kabaret. Jego grupa muzyczna El zadebiutowała w 1972 roku. W 1973 roku przeniósł się do Warszawy i rozpoczął współpracę m.in. z Teatrem na Targówku i Operetką Warszawską. W latach 1977-1978 był wykonawcą bluesowym, jednocześnie pisał muzykę do sztuki „Rapsodia polska”, która została wydana w Pruszkowie pod Warszawą przez grupę teatru pod kierunkiem Bolesława Jastrzębskiego przy akompaniamencie Zespół VIP. Następnie pracował w zespole Victoria Singers, który w 1979 roku zmienił nazwę na VOX. Został w ślad za tym autorem wielu dzieł tego zespołu. Ryszard Rynkowski to wielokrotny zwycięzca Ogólnopolskiego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Wygrał festiwale w latach 1979, 1989, 1990 i 1994. W 2001 roku odebrał Fryderyka jako wokalista roku. Jego pierwsza żona, Hanna, zmarła na raka. Z tego małżeństwa ma córkę Marta (ur. 1978). W październiku 2008 roku, z jego drugiego związku urodził mu się syn. Jego żoną jest Edyta (ur. 1973). Ma dwóch wnuków. 20 stycznia 2010 za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odnowy Polski.
A w piątej przesyłce znalazłem:
- zdjęcie z autografem od Ryszarda Rynkowskiego,
Szósta przesyłka pochodzi od Urzędu Miasta i Gminy w Dubiecku - miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, powiat przemyski, w gminie Dubiecko. Leży nad rzeką San, na Pogórzu Dynowskim; siedziba gminy Dubiecko. W okresie I Rzeczypospolitej miasto administracyjnie należące do ziemi sanockiej w województwie ruskim. Dubiecko uzyskało lokację miejską w 1407 roku, w latach 1879-1900 na prawach miasteczka, ponownie gmina wiejska jednostkowa z prawami miejskimi do 31 lipca 1934 roku. Od 1 sierpnia 1934 wieś w zbiorowej gminie Dubiecko. Miejscowość odzyskała status miasta z dniem 1 stycznia 2021. 1934-1954 siedziba zbiorowej gminy Dubiecko, 1954-1972 gromady Dubiecko, a od 1973 ponownie gminy Dubiecko. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
W tej miejscowości warto zwiedzić między innymi:
* Zespół zamkowo-pałacowy: pałac z oficyną i parkiem, ruiny zamku, fortyfikacje ziemne. Pałac klasycystyczny zbudowany przez Krasickich w obecnej formie w latach 1771-1790. Pałac zbudowano w miejscu zamku Stadnickich, który był otoczonym fosą czworobocznym założeniem z dziedzińcem. Następnie zamek został przebudowany na barokowy pałac, w którym w 1735 roku urodził się Ignacy Krasicki, późniejszy poeta i biskup warmiński. W 1909 r. powstała przy pałacu neogotycka dobudówka. Obecnie w pałacu mieście się hotel i restauracja. Park z unikatowymi gatunkami drzew (najokazalszy jest dąb szypułkowy o obwodzie pnia 633 cm w 2013 roku, posiadający wyjątkowo wysoki i walcowaty pień), założony w XVIII w. przez Różę z Charczewskich, żonę Antoniego Krasickiego i bratową Ignacego Krasickiego,
* Cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Podniesienia Krzyża Świętego, odnowiona przez Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Dubieckiej, od tego czasu działająca jako Kresowy Dom Sztuki, miejsce licznych imprez kulturalnych,
* Cmentarz komunalny (najstarsza część), z połowy XIX, z kaplicami: Mycielskich i Dembińskich z XIX/XX w., Konarskich i Krasickich, 1 połowy XIX w. i Krasickich i Weyssenwolfów z połowy XIX w.,
SERDECZNIE ZAPRASZAM 😀
W szóstej przesyłce była:
- przypinka PIN z herbem - 4569 w kolekcji !!!
- przypinka PIN z herbem - 4569 w kolekcji !!!
Siódma przesyłka jest od Urzędu Miejskiego w Ełku - miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim. Największe i najludniejsze miasto na Mazurach oraz główny ośrodek przemysłowy i kulturalny w regionie. W latach 1946 - 1975 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego, a w latach 1975 - 1998 do województwa suwalskiego.
Najpiękniejszymi zabytkami miasta Ełk są:
- Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa - największy i najstarszy kościół Ełku, zbudowany w latach 1847-1850, pierwotnie ewangelicki, po 1945 katolicki,
- Katedra św. Wojciecha Biskupa i Męczennika - neogotycki kościół zbudowany w 1893 roku z częściowo gotyckim wyposażeniem, w 1992 podniesiony do rangi katedry,
- Ruiny zamku krzyżackiego - ruiny XV-wiecznego zamku krzyżackiego na wyspie Jeziora Ełckiego, od 1888 do 1970 roku więzienie,
- Wieża ciśnień - jedna z najlepiej zachowanych wież ciśnień na Mazurach, wybudowana w 1895 roku, eksploatowana do lat 70. XX wieku, obecnie siedziba Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej „Mazury” w Ełku oraz Muzeum Kropli Wody,
- Kościół Chrześcijan Baptystów - neogotycki kościół baptystyczny z początku XX wieku,
- Most na Jeziorze Ełckim - żelbetowy most drogowy przez Jezioro Ełckie zbudowany w 1910 roku,
- Budynek Szkoły Artystycznej - dawna kamienica mieszkalno-handlowa z 1919 roku, będąca od 2008 siedzibą Szkoły Artystycznej w Ełku,
- Budynek Sądu Rejonowego - dawna kamienica mieszkalna z 1911 roku, pełniąca obecnie funkcję siedziby sądu,
- Dawna szkoła muzyczna - eklektyczny budynek z początku XX wieku, po przeprowadzce Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia do odnowionego budynku Szkoły Artystycznej siedziba straży miejskiej,
- Budynek Wyższego Seminarium Duchownego - zabytkowy budynek z początku XX wieku, od 1992 (to jest od powołania diecezji ełckiej) siedziba Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku,
- Sala sportowa przy ul. Armii Krajowej - sala sportowa użytkowana przez klub bokserski Mazur Ełk,
- Kamienice mieszkalne z przełomu XIX i XX wieku, w tym: Kamienica przy ul. 3 Maja 11, Kamienica przy ul. Armii Krajowej 23 i Kamienica przy ul. Armii Krajowej 25,
- Domy mieszkalne (XIX wiek),
- Parowozownia normalnotorowa,
- Ełcka Kolej Wąskotorowa,
- Poczta Główna w Ełku - gmach poczty głównej, wybudowany w 1881 roku,
- Ratusz w Ełku - gmach z 1912 roku, w którym urzędują władze miejskie i powiatowe
- Kamienice z XIX i XX wieku,
- Gmachy szkolne: I Liceum Ogólnokształcącego, Szkoły Podstawowej nr 2 i Gimnazjum nr 1, Zespołu Szkół nr 1, Zespołu Szkół nr 6, Zespołu Szkół Mechaniczno–Elektrycznych,
- Cmentarze: Cmentarz Komunalny i Wojskowy założony w 1788 roku, Cmentarz Katolicki z XIX wieku, Cmentarz wojenny żołnierzy niemieckich z I wojny światowej, Cmentarz wojenny żołnierzy rosyjskich z I wojny światowej przy ul. 11 Listopada i Cmentarz wojenny żołnierzy rosyjskich z I wojny światowej w Ełku-Szybie,
- Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa - największy i najstarszy kościół Ełku, zbudowany w latach 1847-1850, pierwotnie ewangelicki, po 1945 katolicki,
- Katedra św. Wojciecha Biskupa i Męczennika - neogotycki kościół zbudowany w 1893 roku z częściowo gotyckim wyposażeniem, w 1992 podniesiony do rangi katedry,
- Ruiny zamku krzyżackiego - ruiny XV-wiecznego zamku krzyżackiego na wyspie Jeziora Ełckiego, od 1888 do 1970 roku więzienie,
- Wieża ciśnień - jedna z najlepiej zachowanych wież ciśnień na Mazurach, wybudowana w 1895 roku, eksploatowana do lat 70. XX wieku, obecnie siedziba Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej „Mazury” w Ełku oraz Muzeum Kropli Wody,
- Kościół Chrześcijan Baptystów - neogotycki kościół baptystyczny z początku XX wieku,
- Most na Jeziorze Ełckim - żelbetowy most drogowy przez Jezioro Ełckie zbudowany w 1910 roku,
- Budynek Szkoły Artystycznej - dawna kamienica mieszkalno-handlowa z 1919 roku, będąca od 2008 siedzibą Szkoły Artystycznej w Ełku,
- Budynek Sądu Rejonowego - dawna kamienica mieszkalna z 1911 roku, pełniąca obecnie funkcję siedziby sądu,
- Dawna szkoła muzyczna - eklektyczny budynek z początku XX wieku, po przeprowadzce Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia do odnowionego budynku Szkoły Artystycznej siedziba straży miejskiej,
- Budynek Wyższego Seminarium Duchownego - zabytkowy budynek z początku XX wieku, od 1992 (to jest od powołania diecezji ełckiej) siedziba Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku,
- Sala sportowa przy ul. Armii Krajowej - sala sportowa użytkowana przez klub bokserski Mazur Ełk,
- Kamienice mieszkalne z przełomu XIX i XX wieku, w tym: Kamienica przy ul. 3 Maja 11, Kamienica przy ul. Armii Krajowej 23 i Kamienica przy ul. Armii Krajowej 25,
- Domy mieszkalne (XIX wiek),
- Parowozownia normalnotorowa,
- Ełcka Kolej Wąskotorowa,
- Poczta Główna w Ełku - gmach poczty głównej, wybudowany w 1881 roku,
- Ratusz w Ełku - gmach z 1912 roku, w którym urzędują władze miejskie i powiatowe
- Kamienice z XIX i XX wieku,
- Gmachy szkolne: I Liceum Ogólnokształcącego, Szkoły Podstawowej nr 2 i Gimnazjum nr 1, Zespołu Szkół nr 1, Zespołu Szkół nr 6, Zespołu Szkół Mechaniczno–Elektrycznych,
- Cmentarze: Cmentarz Komunalny i Wojskowy założony w 1788 roku, Cmentarz Katolicki z XIX wieku, Cmentarz wojenny żołnierzy niemieckich z I wojny światowej, Cmentarz wojenny żołnierzy rosyjskich z I wojny światowej przy ul. 11 Listopada i Cmentarz wojenny żołnierzy rosyjskich z I wojny światowej w Ełku-Szybie,
SERDECZNIE ZAPRASZAM 😀
A w siódmej przesyłce było można znaleźć:
- folder turystyczny,
- naklejka z herbem,
- magnes na lodówkę,
- pocztówka,
Ósma przesyłka pochodzi od Urzędu Gminy Niemce - gmina wiejska w województwie lubelskim, powiat lubelski. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie lubelskim. Przez gminę przepływa rzeka Ciemięga, a siedziba gminy to Niemce. Stanowi część aglomeracji lubelskiej.
Zabytkami Gminy Niemce są piękne takie jak:
* Zespół kościelny - kościół parafialny i dzwonnica w miejscowości Dys,
* Ruiny dworu obronnego po kapitalnym remoncie w 1987 roku w Jakubowicach Konińskich,
* Zespół kościelny - kościół parafialny, murowane ogrodzenie cmentarne,
* Kapliczki i drzewostan w miejscowości Krasienin,
* Zespół dworski - dwór, park, aleja lipowa w miejscowości Krasienin,
* Dawna karczma w miejscowości Krasienin,
* Zespół dworsko-parkowy - park, lipy wzdłuż ogrodzenia, aleja lipowa w miejscowości Nasutów,
* Park podworski w miejscowości Ciecierzyn,
* Park podworski w miejscowości Niemce,
* Dwór murowany i park podworski w miejscowości Boduszyn,
* Cmentarz parafialny w miejscowości Dys,
* Dwór murowany "Bernatówka" i drzewostan w miejscowości Dys,
* Otoczenie dworu w miejscowości Jakubowice,
SERDECZNIE ZAPRASZAM 😀
* Zespół kościelny - kościół parafialny i dzwonnica w miejscowości Dys,
* Ruiny dworu obronnego po kapitalnym remoncie w 1987 roku w Jakubowicach Konińskich,
* Zespół kościelny - kościół parafialny, murowane ogrodzenie cmentarne,
* Kapliczki i drzewostan w miejscowości Krasienin,
* Zespół dworski - dwór, park, aleja lipowa w miejscowości Krasienin,
* Dawna karczma w miejscowości Krasienin,
* Zespół dworsko-parkowy - park, lipy wzdłuż ogrodzenia, aleja lipowa w miejscowości Nasutów,
* Park podworski w miejscowości Ciecierzyn,
* Park podworski w miejscowości Niemce,
* Dwór murowany i park podworski w miejscowości Boduszyn,
* Cmentarz parafialny w miejscowości Dys,
* Dwór murowany "Bernatówka" i drzewostan w miejscowości Dys,
* Otoczenie dworu w miejscowości Jakubowice,
SERDECZNIE ZAPRASZAM 😀
W ósmej przesyłce znalazłem:
- mapa,
- folder reklamowy,
- ładnie wykonana przypinka PIN z herbem - 4570 w kolekcji !!!
Dziewiąta przesyłka jest od pewnego zagranicznego regionu świata.
A w dziewiątej przesyłce było:
- list,
- przypinka PIN z herbem - 4571 w kolekcji !!!
Dziesiąta i ostatnia na dziś przesyłka pochodzi od kolejnego dziś pewnego zagranicznego regionu świata.
W dziesiątej i ostatniej przesyłce było można znaleźć:
- list,
- gazeta,
- zdjęcie herbu,
- przypinka PIN z herbem - 4572 w kolekcji !!!
Na dziś to wszystko 😀 Kolejny gadżetowy wpis już wkrótce (obserwujcie bloga i inne moje profile społecznościowe) - pozdrawiam 😉😍😎
